[AMSTELVEEN] Ik geef toe, ik zag het niet zitten. Het leek hopeloos. Wij, ouders hadden gefaald. We hadden hem liefde gegeven en alles wat hij nodig had. Niet te veel, want we wilden hem niet verwennen. We wilden hem de waarden van het leven bijbrengen. Vaak noemde ik hem 'rupsje nooit genoeg', naar het boek dat ik vroeger vaak voorlas. Hij op schoot of naast me, met een duim in zijn mond. Aan de andere kant zijn jongere broertje. Maar toen kwamen de covidjaren. Hij werd puber. We waren blij dat hij niet depressief binnen ging zitten. Hij trok eropuit, had afspraken met vrienden, het ging goed met hem. Totdat we hoorden...
20-03-2024 12:00
